qer202018
Studiuesit zbulojnë se... miopia mbron nga retinopatia diabetike
Sipas një metanalize të fundit, individët me miopi shfaqin një rrezik më të reduktuar për të zhvilluar retinopati diabetike ose retinopati diabetike proliferative dhe gjatësia më e madhe e aksit, luan një rol thelbësor në këtë efekt mbrojtës.
"Miopia duket se ka një funksion mbrojtës ndaj retinopatisë diabetike, por të dhënat e studimeve të zhvilluara deri më tani, nuk duken koherente mes tyre. Për këtë arsye, kemi shqyrtuar lidhjen mes miopisë dhe retinopatisë diabetike, duke i identifikuar ato në studimet e rëndësishme në PubMed dhe EMBASE", shpjegon Xiang VVang (Universiteti Central South në Hunan, Kinë), autori kryesor i studimit. Sytë miopë janë përcaktuar si mbajtës të një ekuivalenti sferik (SE) më të vogël se -0,5 dioptri.
Ekuivalenti sferik miopik, çdo zvogëlim i dioptrisë në ekuivalentin sferik të miopisë dhe çdo milimetër i shtimit të gjatësisë së aksit, janë përdorur si ndryshore surrogato të pavarura për miopinë. Kërkuesit kanë përfshirë në analizë të dhënat e gjashtë studimeve të popullsisë dhe të tre studimeve klinike. Një ekuivalent sferik miopik dhe çdo milimetër i shtuar i gjatësisë së aksit ishin të lidhura me një rrezik të reduktuar për retinopati diabetike.
Shtimi i çdo milimetri të gjatësisë së aksit ishte i lidhur edhe me një reduktim të rrezikut për retinopati diabetike proliferative. Nuk është vënë re asnjë lidhje e dukshme mes secilit zvogëlim të dipotrisë në ekuivalentin sferik dhe retinopatisë diabetike.
"Sigurisht që do të jenë të nevojshme studime të tjera vlerësuese, të projektuara mirë, që do të studiojnë gjatësitë e miopisë dhe veçanërisht, dimensionin e aksit, me retinopatinë diabetike dhe retinopatinë diabetike proliferative. Në të njëjtën mënyrë, do të nevojiten studime të reja për të sqaruar saktë mekanizmin që qëndron në bazë të lidhjes mes gjatësisë së aksit e retinopatisë diabetike. Në vijim duhet menduar për një trajtim potencial për retinopatinë diabetike", përfundojnë autorët.
Mes hipotezave eziopatogjenetike të përfshira, nënkuptohet se qëndron një zvogëlim i fluksit të gjakut retinik që ndodh te subjektet me miopi, ashtu si edhe një zvogëlim i funksionalitetit retinik dhe i konsumit të oksigjenit. Një tjetër hipotezë e mundshme është e lidhur me rolin e shkëputjes së vitreusit të pasmë, më e shpeshtë kjo te miopët, që është i lidhur me një rrezik të reduktuar për përparim drejt neovaskularizimit retinik.
Diab Res Clin Pract 2018. Doi: 10.1016/j.diabres.2015.10.020
https://linkinghub.elsevier.com/retrieve/pii/S0168822715004210