tet142024
Menaxhimi i diabetit gjestacional shkon përtej shtatzënisë
Një studim i botuar në The Lancet nga studiuesit e Shkollës Mjekësore të Harvardit në Boston është thelluar edhe më tej në patofiziologjinë e diabetit gjestacional dhe pasojat e tij afatgjata për shëndetin e nënave dhe foshnjave të tyre. Hulumtimi nxori në pah rëndësinë e një qasjeje që shkon përtej shtatzënisë, duke u fokusuar në parandalimin dhe menaxhimin e komplikimeve që lidhen me këtë gjendje.
Diabeti gjestacional është ndërlikimi më i zakonshëm i shtatzënisë. Prevalenca globale e tij është 14%, me kulme që arrijnë deri në 40% në disa vende, në varësi të metodave të përdorura të depistimit.
Studimi ka identifikuar disa nëntipe të diabetit gjestacional, bazuar në kohën dhe mekanizmat patofiziologjikë.
Diabeti gjestacional i hershëm dhe format rezistente ndaj insulinës shoqërohen me një rrezik më të lartë të komplikimeve të shtatzënisë. Çrregullimet metabolike të diabetit gjestacional të hershëm mund të ndikojnë në zhvillimin e hershëm të placentës, duke shkaktuar pasoja afatshkurtra dhe afatgjata si për nënën ashtu edhe për fetusin.
Një metaanalizë e 156 grupeve (7,506,061 shtatzëni) zbuloi se diabeti gjestacional ishte i lidhur me një rritje prej 16% për lindjet me operacion cezarian, 51% për lindjet e parakohshme dhe 57% për foshnjat më të mëdha se mosha gjestacionale, pavarësisht se trajtimi filloi midis javës së 24-të dhe 28-të të shtatzënisë. Për më tepër, shtatzënitë me diabet gjestacional që kërkojnë terapi me insulinë kanë një rrezik dyfish më të lartë të pranimit në një njësi të kujdesit intensiv neonatal.
Një editorial shoqërues thekson rëndësinë e integrimit të parandalimit dhe kontrollit të sëmundjeve jotransmetuese në programet e shëndetit të nënave dhe grave: "Është thelbësore të zgjerohet shëndeti i grave përtej rolit riprodhues në shoqëri, duke siguruar që ndërveprimet e rregullta të grave me sistemet e shëndetit riprodhues përdoren për të vlerësuar dhe përmirëson mirëqenien afatgjatë të grave", thuhet në artikull.
The Lancet 2024. Doi: 10.1016/S0140-6736(24)00827-4
http://doi.org/10.1016/S0140-6736(24)00827-4
The Lancet 2024. Doi: 10.1016/S0140-6736(24)01298-4
http://doi.org/10.1016/S0140-6736(24)01298-4