sht232021
Vajzat dhe metabolizmi i glukozës. Duhen ndërmarrë masa ndaj ndotësve PFAS
Një studim i kohëve të fundit tregon një lidhje mes ekspozimit të vajzave ndaj perfluorohexane sulfonate-s (PFHxS) dhe metabolizmit të dëmtuar të glukozës, të cilat duket se shfaqen gjatë pubertetit dhe shtohen më pas. Rezultatet, të raportuara në Environmental Health Perspectives, u morën te të rinjtë me përbërje etnike latine/hispanike dhe u përsëritën në një grup të pavarur të të rinjve. PFHxS-ët kanë në përbërje të tyre substancat perfluoroalkil dhe polifluoroalkil (PFAS), ndotës mjedisorë të vazhdueshëm, të pranishëm në shumë produkte.
"Për shkak se PFAS-ët janë shumë të përhapur dhe nuk dekompozohen, ata kanë gjetur rrugën për në ujin e pijshëm të rreth 200 milionë amerikanëve", shpjegon autorja Leda Chatzi, nga Universiteti i Kalifornisë Jugore. "Ky është studimi i parë që ka matur ndikimin e tyre të mundshëm në metabolizmin e glukozës me kalimin e kohës tek adoleshentët dhe të rinjtë", vazhdon ai. Hulumtimi përfshiu 310 fëmijë latino-hispanikë midis moshave 8 dhe 13 vjeç që morën pjesë në një Studim të Rrezikut të Diabetit të Tipit 2 (SOLAR), të cilëve gjatë vizitave vjetore iu janë matur nivelet e 4 PFAS. Është vërejtur se vajzat me nivele të larta priren të kenë metabolizëm më të keq të glukozës në pubertet, sesa ato pa nivele të tilla. Për më tepër, kjo lidhje u shtua pas pubertetit dhe vazhdoi deri në moshën 18-vjeçare. Për të përgjithësuar gjetjet e tyre, studiuesit testuan 135 të rinj të rritur të Southern California Children's Health Study, duke gjetur të dhëna në përputhje me ato të analizës origjinale. Duhet theksuar se nuk u gjetën lidhje të ngjashme për PFAS-ë të tjerë dhe te meshkujt.
"Ne i shohim ndryshimet më të mëdha në metabolizmin e glukozës në pubertet dhe në pubertet ka shumë dallime midis djemve dhe vajzave", thotë Jesse A. Goodrich, emri kryesor i studimit. "Një hipotezë është se PFAS mund të ndërveprojë me hormonet seksuale. Ne planifikojmë ta vazhdojmë këtë studim duke shqyrtuar mekanizmin biologjik që qëndron pas lidhjes që kanë PFAS-ët me diabetin e tipit 2", shpjegon ai.
Siç kujtoi Chatzi, ky diabet mund të shmanget dhe vëmendje duhet t'i kushtohet ndikimit mjedisor. "Ekspozimet ndaj PFAS-ëve janë të modifikueshme përmes sjelljeve individuale, të tilla si shmangia e tenxhereve që nuk ngjisin dhe e enëve plastike për të ruajtur ushqimin", thotë ai, megjithatë, duke specifikuar se PFAS-ët janë kudo dhe se qeveria mund të luajë një rol të rëndësishëm në rregullimin e përdorimit të tyre.
Environmental Health Perspectives 2021. Doi: 10.1289/EHP9200
https://doi.org/10.1289/EHP9200