kor192021
Sëmundjet inflamatore intestinale kronike në shtatzëni. Trajtimet që nuk duhen ndërprerë
Sipas shoqatës shkencore IG-IBD, ekziston mundësia e një jete normale për ata që vuajnë nga sëmundjet inflamatore kronike intestinale, me fokus të veçantë te gratë dhe shtatzënia. "Fazat e ndryshme të jetës së një gruaje, nga zhvillimi, te lindja, deri në shtatzëni, gjidhënie, menopauzë dhe plakje, kryqëzohen me sëmundje inflamatore intestinale dhe mund të udhëheqin zgjedhje të caktuara terapeutike. Për këtë arsye, është i rëndësishëm krijimi i një sinergjie midis specialistëve të ndryshëm, aq sa ne kemi zhvilluar tashmë një lloj konsensusi, që aktualisht është në proces botimi, i cili përfaqëson hapin e parë për ndarjen e një qasjeje univoke me shoqëritë shkencore të gjinekologjisë dhe obstetrikës", shpjegon Marco Daperno, sekretar i Shoqatës Shkencore IG-IBD, e cila ka zhvilluar fushatën "Së bashku mundemi" për sëmundjet inflamatore kronike intestinale.
Faza më delikate, në të cilën sëmundja, terapitë dhe mirëqenia gjenden në konflikt është shtatzënia. "Gjatë shtatzënisë, sëmundja nuk është as më e mirë, as më e keqe. Sidoqoftë, nëse shtatzënia fillon me sëmundjen në fazën aktive, ekziston rreziku që foshnja të lindë para kohe ose nën peshë, por nuk priten keqformime. Sigurisht, është më mirë që të arrihet me sëmundjen në fazën e remisionit, por për të garantuar një shtatzëni të sigurt mjafton të ndiqni udhëzimet e sakta që sugjerohen nga gjinekologët dhe gastroenterologët", vazhdon Daperno. Ndonjëherë, gjinekologët preferojnë t'i këshillojnë gratë kundër përdorimit të barnave të caktuara, por ekspertët e fushatës theksojnë se është e rëndësishme të vazhdohen trajtimet dhe se për shumicën e tyre, vazhdimi është më i sigurt sesa ndërprerja. Edhe në rastin e barnave bio-teknologjike, të cilat mund të dobësojnë sistemin imunitar, një ndërprerje rrezikon të ketë efekte negative, me mundësinë e rikthimit 50% pas një ndërprerjeje 3-6 mujore, e cila do të kishte efekte të dëmshme në fetus dhe në mirëqenien psikofizike të nënës. Meqenëse deri në muajt 4-6 të shtatzënisë poret e placentës janë shumë të vogla për t'i kaluar fetusit antitrupat e nënës, në përgjithësi mund të vendoset për ta trajtuar gruan me barna, madje edhe ato veçanërisht të forta deri në këtë periudhë dhe pastaj të përllogaritet sërish marrëdhënia midis rreziqeve dhe përfitimeve në tremujorin e tretë. "Për disa barna, siç janë për shembull adalimumabi dhe infliximabi, ka raste të shumta grash të trajtuara deri në fund të shtatzënisë pa ngjarje të padëshirueshme në drejtim të abortit, megjithëse theksohet korrelacioni me një lindje të hershme", përfundon Daperno.