dhj182024
Diabeti 2. Roli që luan mënyra e jetesës në kontrollin e glicemisë dhe profilin e lipideve
Diabeti melit i tipit 2 është ndër patologjitë kronike më të përhapura në botë, me një prevalencë në rritje të vazhdueshme. Megjithëse terapia farmakologjike mbetet një shtyllë themelore në menaxhimin e sëmundjes, tashmë është e qartë se ndryshimet në stilin e jetës janë një komponent i rëndësishëm që mund të çojnë drejt rezultateve të qëndrueshme, siç tregohet në një rishikim sistematik të 11 provave klinike me përzgjedhje rastësore.
Studimi, i kryer në 589 pacientë me diabet të tipit 2, tregoi se si integrimi i ushtrimeve fizike bashkë më një ndërhyrje dietike me pak kalori tregoi përparime konkrete në performancën fizike. Ndërhyrjet e kombinuara treguan, në fakt, një rritje mesatare prej 15-25% në VO2max, një tregues kyç i kapacitetit aerobik dhe një rritje të forcës së muskujve e matur si kapaciteti maksimal ngritës (1RM), me përmirësime midis vlerave 10 dhe 30%.
Nga pikëpamja metabolike, stërvitja fizike e kombinuar me një ndërhyrje dietike çoi në një reduktim mesatar të hemoglobinës së glikuar (HbA1c) prej 0,5-1,0 pikë përqindjeje krahasuar me dietën e vetme. Ky përmirësim u reflektua edhe në përdorimin e barnave hipoglikemike: pacientët që ndiqnin programe të kombinuara raportuan një reduktim 12-20% në përdorimin e barnave, krahasuar me një reduktim prej 5% në grupet që ndiqnin vetëm një dietë konvencionale.
Për më tepër, studimi tregoi se kohëzgjatja e ndërhyrjeve luan një rol vendimtar: programet që kalojnë gjashtë muaj ndjekje prodhojnë rezultate më të qëndrueshme, ndërsa ndërhyrjet afatshkurtra mund të modifikojnë ndjeshëm parametrat si kontrolli i glicemisë ose profili i lipideve. Intensiteti i aktivitetit fizik është gjithashtu një faktor përcaktues: regjimet me intensitet mesatar-të lartë, me një VO2max që arrin 75-85%, kanë treguar efikasitet superior në krahasim me programet më pak intensive.
Në sintezë, studimi jo vetëm konfirmon, por edhe përforcon konceptin se integrimi i dietës dhe aktivitetit fizik nuk duhet parë si një opsion, por më tepër si një strategji qendrore për menaxhimin e diabetit të tipit 2. Kjo qasje ofron një perspektivë të aftë të ndërhyrjes holistike përmirësimin e kontrollit metabolik, ruajtjen e funksionit të muskujve dhe reduktimin e varësisë nga barnat, duke përmirësuar ndjeshëm cilësinë e jetës së pacientëve.