sht62022
Stimulimi i trurit mund të kufizoje dëshirën për të ngrënë
Një pajisje e vogël që zbulon aktivitetin e trurit të lidhur me dëshirën për ushqim në bërthamën e trurit dhe përgjigjet duke stimuluar elektrikisht atë rajon, ka treguar rezultate premtuese në një studim klinik pilot në të cilin morën pjesë dy pacientë me çrregullim të ngrënies së tepërt (BED).
Studimi, i botuar në Nature Medicine, ndoqi dy pacientët për gjashtë muaj gjatë të cilëve pajisja, e përdorur normalisht për trajtimin e epilepsisë rezistente ndaj barnave, e vendosur në mënyrë kirurgjikale nën lëkurën e kokës, monitoroi aktivitetin e nucleus accumbens të përfshirë në përpunimin e kënaqësisë. "Ky është një nga studimet e para të fizibilitetit në të cilin ne kemi vlerësuar kryesisht sigurinë, por sigurisht përfitimet klinike solide që këta pacientë na kanë raportuar janë vërtet mbresëlënëse dhe emocionuese", thotë autorja kryesore e studimit Casey Halpern, nga Penn Medicine.
BED konsiderohet çrregullimi më i zakonshëm i të ngrënit në SHBA dhe karakterizohet nga episode të shpeshta të të ngrënit pa bulimi, me një lidhje të shpeshtë me obezitetin. Episodet e BED paraprihen nga dëshirat për ushqime specifike. Në të kaluarën, studiuesit kanë gjetur prova të aktivitetit elektrik me frekuencë të ulët në nucleus accumbens pak para këtyre dëshirave, kanë kryer kërkime te minjtë duke vënë në dukje se stimulimi i nucleus accumbens redukton ngrënien e tepërt.
Në studimin aktual, pajisja u implantua te dy pacientë me obezitet të rendë me BED dhe sinjalet e marra nga pajisjet u regjistruan për gjashtë muaj. Autorët fillimisht vunë re se, si në kërkimin e mëparshëm, një sinjal me frekuencë të ulët në bërthamën accumbens u shfaq në sekondat para kapërcimit. Në fazën tjetër të studimit, pajisjet e stimulimit të trurit shpërndanin automatikisht stimulim elektrik me frekuencë të lartë në nucleus accumbens sa herë që ndodhnin sinjale të lidhura me dëshirat për ushqim. Në anën tjetër, pacientët raportuan reduktime të papritura në humbjen e kontrollit dhe frekuencën e episodeve të ngrënies së tepërt, ndërkohë që humbën edhe shumë peshë. Njëri nga subjektet u përmirësua aq shumë sa nuk i plotësonte më kriteret për çrregullimin e të ngrënies së tepërt. Gjithashtu nuk kishte efekte anësore negative të rëndësishme.
Nature Medicine 2022. Doi: 10.1038/s41591-022-01941-w
http://doi.org/10.1038/s41591-022-01941-w