kor42018
Sindroma e QT-së së gjatë: si të vlerësohet dhe të menaxhohet rreziku aritmik
Një studim i publikuar në "Journal of the American College of Cardiology", i koordinuar nga Silvia Priori (Universiteti i Pavias) ka nxjerrë të dhëna të reja të nevojshme për përcaktimin e rrezikut aritmik te pacientët me sindromën e QT-së së gjatë (LQTS). Studimi nxjerr në pah veç të tjerash, superioritetin e nadololit, krahasuar me beta bllokues të tjerë, për reduktimin e një rreziku të tillë.
Sipas rezultateve të arritura nga kërkuesit, pavarësisht nga gjenotipi GT i gjatë, rreziku i vlerësuar i eventeve aritmike potencialisht vdekjeprurëse (LAE) me të cilave: vdekja kardiake e papritur dhe takikardia ventrikulare polimorfe e patoleruar nga ana hemodinamike, rritet me 15% në çdo rritje të 10 milisekondave të QT-së korrekte (QTc). Analiza është vijim i një studimi të publikuar në 2003 në "New England Journal of Medicine" në të cilin Priori dhe kolegët e tij tregonin se rreziku aritmik modelohet si nga QTc-ja, ashtu edhe nga lokusi i mutacionit shkaktar, në një studim kohorte të 647 pacientëve me sindromën e QT-së së gjatë.
Në studimin e ri, përkundrazi, kanë marrë pjesë 1.710 individë me sindromën e QT-së së gjatë që vinin nga 812 familje dhe të ndjekur për një mesatare prej 7,1 vjetësh, të gjithë mbajtës të një mutacioni të vetëm në një nga gjenet kryesore të sindromës së QT-së së gjatë: KCNQ1 (locus LQT1), KCNH2 (locus LQT2) ose SCN5A (locus LQT3). Dhe, rezultatet flasin qartë: në një përballje intergjenotip, rreziku te pacientët me LQT2 e LQT3 shtohet me 130 dhe me 157% në çfarëdolloj kohëzgjatjeje QTc, krahasuar me pacientët me LQT1.
"Me këto të dhëna mund t'i ndjekim më mirë pacientët tanë, duke nënvizuar rëndësinë e vazhdimit të terapisë. Për shembull, nëse një fëmijë ka nevojë për një defibrilator kardioversor të implantueshëm, mund ta motivojmë familjen se përse këshillohet një ndërhyrje kaq e vështirë.
Jo vetëm kaq: më në fund, mund të shpjegojmë me qartësi se pse, për shembull, një vëlla ka nevojë për një defibrilator, ndërkohë që tjetrit i mjafton një alfa bllokues i thjeshtë", shton kërkuesja. "Në bazë të dimensionit dhe të kohëzgjatjes së ndjekjes, këto të dhëna mbështesin dhe riforcojnë konkluzionet e nxjerra në pah më parë. Në kuptim tjetër, këto rezultate zgjidhin çështjen nëse a-bllokuesi është më i mirë për të zbutur rrezikun aritmik te pacientët me sindromën QT-të gjatë", shkruan Andrew Grace (Universiteti i Kambrixhit, Angli).
J Am Coll Cardiol. 2018. doi: 10.1016/j.jacc.2018.01.078
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29650123
JAm Coll Cardiol. 2018. doi: 10.1016/j.jacc.2018.02.040
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29650124