tet312024
Sëmundjet kardiovaskulare. Kur është e nevojshme farmakoterapia paliative?
Shoqata Amerikane e Zemrës ka publikuar së fundi një deklaratë shkencore në të cilën theksohet rëndësinë e qasjes paliative ndaj farmakoterapisë për të përmirësuar cilësinë e jetës së pacientëve që vuajnë nga sëmundjet kardiovaskulare. E botuar në Circulation: Cardiovascular Quality and Outcomes, kjo deklaratë e një grupi ekspertësh të koordinuar nga Katherine E. Di Palo nga Qendra Mjekësore Montefiore në Nju Jork, raporton se përdorimi i integruar i barnave kardiovaskulare dhe atyre paliative shpesh nënvlerësohet, pavarësisht përfitimeve të mundshme në drejtim të reduktimit të simptomave dhe përmirësimit të mirëqenies.
Megjithëse terapitë mjekësore, kirurgjikale dhe ato me pajisje mund të zgjasin jetën, përparimi i sëmundjeve kardiovaskulare është shpesh i paparashikueshëm. Rrjedhimisht, është thelbësore të inkorporohet një qasje paliative në menaxhimin farmakologjik të pacientëve, duke pasur si fokus përmirësimin e cilësisë së jetës dhe uljen e barrës së simptomave për ta.
Studiuesit kanë analizuar provat e disponueshme në lidhje me efektivitetin e terapive farmakologjike duke u bazuar te pacientët me insuficiencë kardiake në fazën e fundit, hipertension arterial pulmonar, sëmundje koronare të zemrës dhe miokardiopati të tjera. Ata kryen një përmbledhje të detajuar të trajtimeve farmakologjike të rekomanduara aktualisht dhe një vlerësim të praktikave të përshkrimit, për reduktimin ose pezullimin e medikamenteve.
Autorët theksojnë se megjithëse reduktimi i dozave ose ndërprerja e disa medikamenteve mund të jetë e përshtatshme në rrethana të caktuara, shumë terapi kardiovaskulare duhet të vazhdojnë për të ruajtur stabilitetin klinik dhe për të lehtësuar simptomat. Në veçanti, "beta-bllokuesit mund të jenë të nevojshëm për të reduktuar rrezikun e vdekjes së papritur te pacientët me aritmi ventrikulare, por mund të kontribuojnë në lodhje dhe rënie funksionale", përfundon Di Palo.
Circ Cardiovasc Qual Outcomes. 2024. Doi: 10.1161/HCQ.0000000000000131
http://doi.org/10.1161/HCQ.0000000000000131